Balintuna

Para silang kidlat. Naglalaho silang mabilis na mabilis. Binalhan mo lang sila kani-kanina, bigla-biglang maging klaro angkalsada. Wala ang lamesa pinagpapatungan ng paninda. Parang walang naganap. Parang guniguni. Parang malikamata. Sila ang mga manininda sa bangketa.

Akala ko may away kanina sa may Padre Faura. Kasalubong ko ang mga mama at aleng kanya-kanyang takbo. Takbong tila hanggang may lupa. Parang sa pelikula, 'yung tagpong nagtatakbuhan ang mga taumbayan dahil may paparating na mga masasamang tao o may higanteng naghahanap ng makakain. Higanteng may malaking tiyan.

Kanya-kanyang silang suksok sa mga eskenita habang bitbit ang mga paninda. Ang galing talaga ng pinoy. Akalain mo ba namang ang mga mesang kanilang pinagpapatungan lamang kanina ng shades, medyas, panyo, posters ni Beyonce, alarm clock, makukulay na hikaw etcetera ay natitiklop at handa sa mga pagkakataong ganito. Handa sa pagdating hindi ng higante, kundi ng pulis na tulad ng higante sa pelikula ay malaki rin ang tiyan.

Hindi ko alam kung bakit sa mga ganitong pagkakataon, na sa halip umalis at di makigulo ay mas pinipili kong manatili. Hindi ako tsismoso, ilang ulit ko nang pinagdiriinan yan dito sa blog. Gusto kong malaman ang mga susunod na tagpo. Gusto kong masaksihan ang mga susunod na linya. Gusto kong ako ang magkukwento at hindi lang basta pagkukwentuhan. O di ba,ibang-iba ang tsismoso sa gustong magkwento? hehe

Di bali na lang daw na magutom, 'wag lang magnanakaw. Hindi ba't ito ang isinasabuhay ng mga mama at aleng parang dagang naghahanap ng lunggang masusuotan dahil huhulihin sila ng pulis? Sa anong kasalanan? Pagtitinda sa bangketa.

Di bali na lang ma-zero sa exam, 'wag lang mandaraya (dahil sarili raw natin ang dinaraya). E kung sa eleksyon mandaya? Sarili pa rin ba ang niloloko?

Isang malaking balintuna ang ating lipunan: tinutugis ang tama, malayang-malaya ang mandaraya at dakilang magnanakaw. Magnanakaw ng pera, boto, karapatan, kalayaan at buhay.
Magnanakaw ng kinabukasan.