Halos kabisado na naming lahat sa bahay ang mga kanta ng isang kulay talong na dinosaur, si Barney. Uma-umaga, isinasalang ng mommy ni Gabo ang Barney CD niya.
Nagtatalon, kumakandirit sa tuwa habang ginagaya ang mga bata sa loob ng 14 inches naming tv si Gabo. Aliw na aliw si Gabo sa kanyang mga kalaro na hindi niya kakulay at ni hindi niya katulad magsalita. Pero paano kaya niya nagagawang matuwa?
Nang magsimulang tumalon ang CD ni Barney, si Jollibee naman ang aming kalaro sa umaga. Si Jollibee, kasama ang ibang maskot na nakikita natin kung may nagdiriwang ng kaarawan. Jolly Town ang moda nila, pero kahit si Gabo, hindi ko kakitaan ng salitang saya habang nakatitig sa mga malilikot na maskot.
Ang higanteng bubuyog na kulay pula, dilaw at ang mga kapwa niya maskot na kala-kalaro ngayon ni Gabo tuwing umaga ay nag-aalok sa kanya at sa iba pang bata ng isang mahinang wika.
Pana-panahong nagtatagalog at nag-iinggles ang mga maskot. Inggles, Tagalog. Tagalog, Inggles. Sa murang edad ni Gabo, dalwang wika agad ang nagsasalpukan sa kanyang utak. Dalwang magkaibang salita agad ang humahanap ng puwang sa kanyang memorya.
Matagal nang nagbabadya ang krisis sa wika.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment