19 February, 2009

Eye bags

Inaabutan ko ang pagtilaok ng manok na panabong ng aming kapit-bahay sa paghihintay ng antok. Ito ang moda ng aking pagtulog gabi-gabi.

Nakadadalwang tasa ng kape ako sa gabi, pero ganito na naman ako noon pa pero di naman nito hinahadlangan ang pagbigat ng aking talukap. Tiyak ako, hindi kape. Sanay na ang aking sistema sa caffeine. Sabi ng titser ko noon sa higschool, pag di raw makatulog ay maaring makatulong ang mga sumusunod:

1. Uminom ng gatas. Ginawa ko naman kaso walang effect at mahal ang gatas.
2. Magbasa. Lalong nandilat ang aking mata dahil sa pananabik na malaman
ang mangyayari sa mga tauhan. Ngayong linngo, nakadalwang nobela ako.
3. Magbilang ng tupa. Bakit ko naman gagawin 'yon? Mga bata lang sa cartoons ang
gumagawa nito. At isa pa bakit tupa ang kailangang bilangan? At paano naman ako
ihahatid ng pagbibilang sa paghimbing?
4. Magdasal. Napagod na ako sa ka-aamanamin at ilang ulit na rin akong nagsisi.
Sibukan ko na ring itakip sa mata ang panyong El Shadai ni lola. Kinausap ko na rin
ang mga santo sa Quaipo noon, pero wala pa rin, nauna na ata silang managinip bago
ko pa man sila kausapin upang humiling ng antok.

Ngayong nagsisimula nang maging maalinsangan ang hangin sa gabi, naliligo ako bago humiga sa kutson. Pero sadyang pakipot ang antok.

Nang sabihin ko kay mommy na konti na lang at magkakaanak na siya ng zombie, ito lang ang kanyang nasabi: "'Wag ka na kasing isip nang isip bago matulog."

Pwede bang sa tuwing matutulog ako ay hindi ko iisipin na maraming mawawalan ng trabaho? Na maaaring kasama rito si kuya na nasa Saudi at si ate na nasa Singapore? Paano ko ba hindi maiisip na maraming magsisipagtapos na walang naghihintay na trabaho, paano ang aking mga kaibigan na inaasahan ng kanilang mga magulang? Paano ang aking mga pinsan na ipinangutang pa ng kanilang mga magulang makapagtapos lamang? Kakayanin ko kayang hindi mag-isip kung ano na kaya ang nangyari sa mga aktibistang dinukot, na patuloy pa ring naghihintay ang mga ka-pamilya nina Sherlyn Cadapan. Karen Empeno, Jonas Burgos, Randy Malayao at marami pang mga pangalan? Hay, pano ko naman maiiwasang hindi muna isipin na pinapatay sa bansang may demokrasya ang mga aktibista at mamamahayag?

Bakit ba pati pagtulog ay kay hirap angkinin sa panahon ngayon?

No comments: