18 February, 2009

Pilapinas kong Mahal

Walang katapusang pagpila ang ating buhay.

Parang pila sa NFA rice noong summer ang linya ng mga tao sa Lotto ticket outlet kanina. Nang makita ko sa Bulgar na binabasa ng mamang may goodmorning towel na nakasabit sa batok, habang kagat-kagat ang dulo nito-- P239, 242, 111.20 ang naghihintay sa tamang kombinasyon ng numero. Kung di lang ako nagmamadali, siguro ay nakipila na rin ako at tinayaan ang birthday ng buong pamilya. Mga numerong lagi noong pinatatayaan ni mommy kahit na nasa Hong Kong siya.

Pag may taya si mommy noon, naka-abang kami sa channel 4 para sa kombinasyon. Pag wala, ayaw niyang mapapadaan sa channel 4 dahil ayaw niyang manghinayang kung sakaling ang aming mga birthday ang isuka ng makina. Maraming umaasa sa atin sa kaalwanang inihahatid ng mga bolang may bilang na binobola.

Sino ba namang ayaw makatikim ng ginhawa sa isang bansang bisyo na ang magtiis? Lalo pa ngayong uso ang walang trabaho, hindi na nakapagtataka kung sa lotto na humingi ng himala ang mga tao at balatuhan na lang ang Itim na Nazareno. Pero sa huli, naniniwala pa rin ako kay ate Gay: "Walang himala!"

Nakakangalay ang pagpila: pila sa jeep, pila sa poso, pila sa banyo, pila sa bigas,pila sa PGH,pila sa Wowowee at Eat Bulaga, pila sa lotto. Buti na lang nabawasan na, wala nang pila sa trabaho at pila sa pag-asenso.

No comments: