ipasa pagkabasa

Mahigit dalwang oras ang aming nilakbay. Isang kulay abong van na nirentahan ng isang kaibigan ang naghatid sa'min sa isang coffee shop, ilang metro pagkalabas ng UP-Los Banos noong nakaraang linggo. Lima kami sa mahabang sasakyan. Lima kaming dadalo ng booklaunch ni T.S. Sungkit Jr. Lima kaming dumayo upang alamin ang "Batbat hi Udan."

Lima kami: si manong drayber, ang mag-e-emcee sa program na katabi ni manong sa unahan, ang dalwang kakanta at ako. Ako na tagapakinig at palakpak sa rehearsal ng mga kakanta habang naghihintay ng muling pag-usad ng aming sinasakyang kulay abong van. Ako na nag-iisip ng kung ano ang pwede kong maging role sa event na 'yon.

Hanggang sa magsalita ang awtor-- nalaman ko ang sagot sa pinakamalaking tanong na sa Maynila pa lang ay hinahapan ko na ng paliwanag: Ano ang ibig sabihin ng titulo? Anong drama ng pamagat na Batbat hi Udan?

Lagpas alas-otso na nang kami'y maglakbay pabalik ng maingay na lungsod. Pito na kaming lulan ng mahabang kulay abong sasakyan. Dalwang kaibigan na mula rin sa Maynila ang sumabay sa amin.

Sa biyahe pauwi, don ko pa lang na-realize ang aking pwedeng role sa event na 'yon: ikuwento ang Buhay ni Udan. Ipaalam na may isang matapang na manunulat na purong Higaonon ang hindi nangiming magkuwento ng buhay ni Udan at magsalita sa lenggwahe ni Udan. May isang dating miyembro ng student paper na sineryoso ang pagsusulat upang makapagpabatid ng kuwento mula sa rehiyon. Upang magkuwento gamit ang mayaman nating mga wika.

Bagama't ang panahong ito ay panahong walang panahong magbasa ang karamihan sa atin, o kung nagbabasa man ay Ingles ang hawak-- ang Batbat hi Udan ay isang testamento kung gaano kayaman ang ating panitikan.

Naghihintay lang ang mga kuwento ng ating lahi na maisulat, mabasa at maipasa.